Een duurzaam Nederland met een bewuste samenwerkende jonge generatie.

Lisanne Zoet – Duurzame Duizendpoot

17 december, 2019 interview

Lisanne Zoet (26) kan met recht een echte duizendpoot worden genoemd als het gaat over duurzaamheid. Zo zette ze zich met Studenten voor Morgen in voor de verduurzaming van het Nederlands Hoger Onderwijs, ging ze met vertegenwoordigers van grote bedrijven als Danone en Nestle om tafel om te praten over de afvalproblematiek in Indonesië, en gaf ze daar tegelijkertijd gastcolleges over duurzame landbouw en bewustwording op universiteiten. Inmiddels zijn er alweer ideeën  over klimaatonderwijs in Nederland en het op weg helpen van mensen bij het zelf maken van hun eigen duurzame cosmetica. Al deze initiatieven maken ons van Fawaka Nederland nieuwsgierig en enthousiast, dus zoeken we Lisanne op in Rotterdam.  

We spreken af tussen de glijbanen van het voormalige Tropicana zwembad in restaurant Aloha, de bakermat van de Rotterdamse duurzaamheidsscene. Immers huist hier ook de zogenaamde ‘hub’ voor circulaire ondernemers genaamd Blue City. De havenstad is om meerdere redenen een toepasselijke plek om af te spreken, het is namelijk ook de plek waar een groot deel van de Indonesische palmolie Europa binnenkomt. De verwoestende impact van de Indonesische palmolie plantages blijkt een van de drijfveren achter het inspirerende werk van Lisanne te zijn.

Dat brengt ons van Rotterdam naar Indonesië. Als we over jou en je activiteiten lezen komt die plek veelvuldig terug, wat bracht je daar?

“Mijn moeders tak van de familie heeft haar wortels in Indonesië. Zelf is ze er overigens niet geboren, maar een paar jaar nadat mijn in oma en haar familie in Nederland waren aangekomen. Nadat ik mijn middelbare school diploma had behaald, heb ik met mijn ouders een reis naar Indonesië gemaakt. Tijdens die reis heb ik veel mooie dingen gezien, maar ook minder mooie. Zoals bijvoorbeeld een hele container met plastic afval die in de zee werd gedumpt. Daardoor kreeg ik het besef dat er (daar) nog echt een wereld te winnen was. Uiteindelijk heeft dit mij doen besluiten om na mijn BA Antropologie een master in Sustainable Development te gaan doen. Toen ik tijdens deze master de kans kreeg om onderzoek naar duurzame landbouw ketens te doen, besloot ik naar Indonesië te gaan.”

Ik begrijp dat je daar gastcolleges hebt gegeven, dat is best wel een podium voor iemand van toen 24. Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?

“Dat is een beetje ‘via-via’ gegaan. Ik had contact met Indonesische mensen in Nederland, en die hadden contact met mensen op universiteiten in Jakarta en Bandung. Ze waren daar geïnteresseerd om meer te horen over mijn eerdere onderzoek op Sumatra over duurzame landbouw ketens en agroforestry (het planten van bomen en landbouw op hetzelfde perceel ten behoeve van de biodiversiteit red.), en dat heb ik toen gecombineerd met bewustwording en wat studenten zelf kunnen doen. Vervolgens leerde ik een Nederlandse vrouw kennen die op Bali zat en een van de oprichtsters bleek van het Indonesian Waste Platform, zo kon ik aan het probleem gaan werken wat me in Indonesië had gebracht. Ik merkte dat ik het vooral interessant vind om mensen te informeren die nog weinig weten van duurzaamheid, om bewustzijn en kennis te vergroten, zoals in een vissersdorpje workshops geven over het recyclen van gebruikte visnetten. ”

 class=

Voordat je naar Indonesië ging switchte je naar een duurzame master, en werd je lid van het bestuur van Studenten voor Morgen. Daar zette je je in voor meer ruimte voor duurzaamheid in het Nederlands Hoger Onderwijs. Waardoor werd het thema duurzaamheid zo belangrijk voor je?

“Voor een deel zijn het toch de reizen geweest die me geraakt hebben. Als je over Sumatra en Borneo vliegt en je ziet alleen maar palmolie, en je beseft dat er bijna geen orang-oetans meer zijn, of dat je in een stuk zee zwemt waar het vol ligt met plastic. Dat raakte me. Als ik dan later in Nederland een pakje boter zie liggen in de schappen met palmolie erin, of iets verpakt in heel veel plastic, dan is het lastig te beseffen dat de meeste Nederlanders niet weten wat voor impact het heeft. Op die manier is volgens mij de drijfveer ontstaan om voor een duurzame master te kiezen en waardoor Studenten voor Morgen op mijn pad kwam. Ik begon het vanaf dat moment steeds belangrijker te vinden dat mensen hierover leren. Met Studenten voor Morgen werkten we ook aan meer duurzaamheid in het onderwijs met de coöperatie ‘leren voor morgen’. Op een vergelijkbare manier hebben we in Indonesië met het Indonesian Waste Platform ‘Green Indonesia’ opgericht, wat boeken over duurzaamheid en afval voor in het basisonderwijs, en nu ook het voortgezet onderwijs, in Indonesië ontwikkeld. Als kinderen op school al leren wat voor impact ze hebben met de keuzes die ze maken, geloof ik dat ze dat ook weer doorgeven aan hun ouders. Op dit moment ben ik daarom ook bezig met een vergelijkbaar idee voor Nederlandse scholen.” 

 class=

Je bent veel bezig met bewustwording. Wat me lastig lijkt is dat een ander niet per se de ervaringen heeft, die jij in Indonesië hebt gehad. Hoe zorg je dat je dan toch de juiste snaar raakt?

“Ik probeer het altijd vooral positief te brengen, en tastbaar te maken. Dat consumenten met alles wat ze kopen een impact hebben en een signaal afgeven richting bedrijven. Veel mensen denken dat hun verandering naar minder of geen vlees en zuivel, of producten zonder palmolie weinig zin heeft, maar dat is echt niet zo. Want de producenten merken het en als je met je vrienden en familie praat over de keuzes die je maakt, gaan zij er ook over nadenken. Verder denk ik dat het vooral leuk moet blijven. Voor mij is consumeren een stuk leuker ‘spel’ geworden nu ik erover na moet denken. Dit is ook de gedachte achter het idee om mensen te helpen zelf cosmetica te maken op een duurzame manier. Dat mensen wat leren over de producten die ze dagelijks gebruiken en wat erin zit, maar ook vanwege het sociale aspect. Samen iets doen, dat is iets waar we in Nederland volgens mij ook heel veel behoefte aan hebben.”  

Lisanne is een van de Duurzame Jonge 100, en is genomineerd in de categorie Wereldverbeteraars van de Viva400. Wil je meer lezen over haar strijd tegen afval in Indonesië? Bekijk dan de website van Indonesian Waste Platform, Green Indonesian of haar Instagram 

Geschreven door Stephen Verheul.