Blogs BlogsDe verkeerde vraagIk heb altijd de verkeerde vraag gesteld: ‘is duurzaamheid een elite ding?’ Inmiddels vraag ik: ‘waarom is duurzaamheid een elite ding?’ (Terwijl de staat van de planeet en ons mensen erop iedereen aangaat.) Nog steeds maak ik me zorgen wanneer ik op duurzaamheidsevenementen ben en ik zie dat het publiek en de organisatie niet een afspiegeling van de maatschappij zijn. Zoals afgelopen week toen we met Fawaka Nederland en Pakhuis de Zwijger een evenement organiseerden; ik miste diversiteit. Diversiteit die nodig is omdat we, met de groene en sociale uitdagingen waar we voor staan, állemaal in actie moeten komen. Als we de hele samenleving willen vergroenen, moeten we ook iedereen bij het debat betrekken. Wit en zwart, jong en oud, vrouw en man. Fietsenmaker en filosoof. Maar waarom mist die diversiteit binnen duurzaamheid? Ik denk dat wat we zien het gevolg is van een ingewikkelde overlap van factoren. Verschillen in kansen, kennis, geld, herkenbaarheid, (maatschappelijke) status en identiteit, om er maar een paar te noemen. Maar eigenlijk weet ik het antwoord niet. Daarom ben ik blij dat we eindelijk zover zijn met Fawaka Nederland dat we dat kunnen gaan onderzoeken. Ik wil de groepen die ondervertegenwoordigd zijn in de duurzaamheidswereld in kaart brengen, en een stem geven en uiteindelijk deze groepen verbinden. Het eerste onderzoek gaat over wat Nederlanders met een niet westerse migratie-achtergrond nou eigenlijk van duurzaamheid vinden. Een deel van het verhaal wordt gemist. Hopelijk help je mee om het volledige verhaal te vertellen. Hou ons in de gaten, en wanneer we zover zijn, deel het onderzoek dan onder je vrienden en geef hen ook een stem. Op weg naar duurzaamheid voor iedereen. De vragenlijst staat ondertussen online! Klik hier om naar de vragenlijst te gaan! door: Thiëmo Heilbron... Kantelpunten: Het kan snel gaanLaatst was ik bij een symposium over kantelpunten in het klimaat. Leuk om weer eens mede-biologen tegen te komen, maar de boodschap die ik daar mee kreeg was eigenlijk minder leuk. Bij een kantelpunt zet een kleine verandering een hele grote in gang en is er geen snelle makkelijke weg terug. Kantelpunten heb je overal, bijvoorbeeld in de financiële wereld (‘de crisis’), in de maatschappij (de Arabische lente) of persoonlijk (mensen die in een depressie schieten). De sprekers legden uit dat we in het grote tijdsplaatje (10.000den jaren) eigenlijk op weg waren naar de volgende ijstijd, maar dat we de afslag hebben gemist en nu weer naar een warmere periode toegaan. Ons menselijk handelen de komende decennia bepaalt hoe warm precies. Op onze route zitten ook kantelpunten; gaan we erover, dan is er geen snelle makkelijke weg terug. Dat er geen makkelijke weg terug is voor ons klimaat, heeft onder andere te maken met ‘positieve feedback loops’. Ter voorbeeld: doordat wij zoveel broeikasgassen uitstoten smelten onze ijskappen. De straling van de zon, die de aarde verwarmt, wordt door een gedeelte van de ijskappen weerkaatst. Hoe kleiner de ijskappen, hoe minder de straling van de zon weerkaatst wordt en dus hoe meer de aarde warmte vasthoudt. Deze ‘extra’ warmte op aarde zorgt uiteindelijk weer voor… meer afsmelten van ijs. Dat er geen makkelijke weg terug is heeft te maken met dat het smelten van ijskappen snel gaat, terwijl de opbouw van ijskappen erg langzaam is. Oftewel, stel dat we nadat de ijskappen zijn afgesmolten tot inzicht komen dat dat toch niet zo best was, en opeens op miraculeuze wijze bijna geen broeikasgassen meer uitstoten, dan duurt het alsnog super lang voordat de ijskappen zich weer vormen. En in de tussentijd zitten we met de gebakken peren en een extra warme aarde. Wat moeten we doen? De wetenschappers gaven mee dat we mondiaal moeten beslissen over de aanpak. Samen werken aan een oplossing. Tja, kunnen we dat? Ik maakte me al zorgen over de staat van de wereld (zowel de natuurlijke omgeving als de mensen erop) en dat is helaas na deze lezing niet minder geworden. Naar mijn idee ziet het er niet best uit voor ons. Maar wat de kantelpunten ons laten zien, is dat het opeens snel kan gaan. Waar ik op hoop is dat al die duurzame ideeën, initiatieven en mensen beetje bij beetje blijven duwen. En dat dat ons helpt over een kantelpunt te komen waarbij we opeens wel met zijn allen duurzaam omgaan met onze aarde en de mensen erop. En hopelijk is dat kantelpunt vóór het kantelpunt van het klimaat. Geschreven door Thiëmo Heilbron... Muffins met een missieOp donderdag 30 november zijn we muffins gaan eten met Simone van Baking Power. Deze overheerlijke muffins zijn gebakken door vrouwen die slachtoffer zijn geweest van mensenhandel en nu een nieuw bestaan willen opbouwen. Met een fietskoerier werd de muffins naar ons koffietentje gebracht. Daar peuzelden we ze snel op, want behalve relatief gezond (weinig suiker en geen geur-, kleur-, en smaakstoffen) zijn de muffins vooral erg lekker. Gezond, sociaal én groen; dat lusten wij bij Fawaka Nederland wel! Baking Power is een startende sociale onderneming met grootse dromen; zo willen ze zoveel mogelijk vrouwen met een afstand tot de arbeidsmarkt bereiken en hen aan een baan helpen. Ze zijn nog druk bezig die droom om te zetten in de juiste strategie, op dit moment denken ze eraan om gerichte cursussen te gaan aanbieden voor de vrouwen die bakken, zoals een cursus solliciteren en een cursus over het opbouwen van de CV. Op deze manier wordt de opbrengst van de muffins geïnvesteerd in de vrouwen die ze gebakken hebben. De manier van werken is knap, bedenkend dat er op tijd een professioneel product geleverd moet worden terwijl de vrouwen niet altijd kunnen beloven een bepaald aantal uren in de week te komen bakken. De kracht van Baking Power zit in twee aspecten; laagdrempeligheid en het bieden van veilige gezelligheid. Wat ons betreft zijn dit belangrijke wapens in de verduurzaming van de Nederlandse samenleving. Tijdens het bakken van de muffins wordt er in principe niet gepraat over wat de vrouwen hebben meegemaakt; zo wordt het beeld van slachtoffer doorbroken en wordt er ruimte geboden voor gezelligheid en positiviteit. Daarnaast is het aan de vrouwen zelf hoe ze verder gaan met Baking Power. Als ze een paar keer muffins komen bakken is dat goed, als ze vaker willen of kunnen komen en hulp willen bij zelfontwikkeling, dan is dat ook goed. De mogelijkheden zijn er, de vrouwen geven aan wat bij hen past. Zo bezocht Baking Power Kracht on Tour, een evenement van Women Inc en het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap. Wij waren er, op aanraden van Baking Power, ook. Op dit evenement werden vrouwen geïnspireerd om hun talenten te ontdekken en te verzilveren om financieel minder afhankelijk te zijn. Het viel ons op hoe divers het publiek was en dat terwijl 90% vrouw was! Naar onze mening was het publiek zo divers omdat er geen keurslijf of visie werd opgelegd. Er werden inspirerende verhalen van heel verschillende mensen gedeeld en wat het publiek er mee deed was aan hen. Dus ook hier werd laagdrempelig veel geboden, maar het was aan jezelf om te bepalen hoe en of je ermee verder ging. We hebben begrepen dat er veel nieuwe contacten zijn gelegd met de dames van Baking Power, zo wordt door middel van samenwerking het gat tot de arbeidsmarkt verkleind. Mooi toch? Baking Power en Kracht on Tour zijn mooie voorbeelden van inclusieve verduurzaming van de Nederlandse samenleving. Op een positieve, laagdrempelige manier zorgen zij ervoor dat men gelooft in hun eigen kunnen om zichzelf en de wereld te verbeteren. Op hun eigen manier en binnen hun eigen visie. Wij van Fawaka Nederland kunnen zulke initiatieven en evenementen alleen maar steunen. Wij zetten dan ook in op een vruchtbare samenwerking met Baking Power en hopen samen met hen nog veel mensen te inspireren. Geschreven door Maaike Gerritsen Bekijk hier ook het filmpje over Baking Power op ons Youtubekanaal!... Verschil Mag Er Zijn“Everybody is a Genius. But If You Judge a Fish by Its Ability to Climb a Tree, It Will Live Its Whole Life Believing that It is Stupid.” Dit is een veelgeziene zin op Facebook op het moment. Vanochtend was de lancering van de Gelijke Kansen Alliantie en het doel van de panelleden leek om initiatieven te verzinnen waardoor je die vis toch een boom kunt laten beklimmen. De Gelijke Kansen Alliantie is een initiatief van het ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap met als doel om alle kinderen in Nederland een gelijke kans op onderwijs te geven. Dit initiatief is opgezet omdat de onderwijsinspectie heeft geconstateerd dat “niet alle leerlingen en studenten de kans krijgen het onderwijs te volgen dat past bij hun niveau” en dat deze verschillen toenemen. Volgens het rapport is de eventuele opleiding van de ouders hierop van invloed. Ook herkomst zou een rol spelen in hoe leerlingen en studenten in het basisonderwijs en voortgezet onderwijs presteren. De slogan van de campagne is “Verschil moet er niet zijn. Dat moet je maken.”. Met wat goede wil kan je hieruit opmaken dat deze slogan slaat op het bieden van gelijke kansen. Toch proef je hier ook iets anders. Iets dat wel vaker terugkomt in het Nederlandse debat over gelijkheid en gelijkwaardigheid, namelijk, dat we vooral allemaal hetzelfde moeten zijn. Het antwoord van Fawaka Nederland daarop is ‘nee’. Om het onderwijs succesvol, divers en inclusief te maken dienen verschillen gevierd te worden. Of op z’n minst gerespecteerd. Doe je dat niet, dan zal er nooit sprake zijn van gelijke kansen omdat je de identiteit van velen ontkent. Het is juist zaak om gebaseerd op die verschillen te kijken wat er in en om het Nederlandse onderwijs moet veranderen om met die verschillen om te gaan. Geen mens is hetzelfde en gelukkig maar. Vandaar dat onze verbazing groot was toen tijdens de lancering van de Gelijke Kansen Alliantie tot twee keer toe een panel dat pretendeerde te weten wat er nodig is om verschil te maken binnen het onderwijs weinig divers was. Vijf witte, waarschijnlijk hoogopgeleide mensen met topfuncties zullen de doelgroep in kwestie niet gaan bereiken. Volgens de panelleden bestaat de doelgroep uit “die kinderen” die verrijkt moeten worden met andere beelden. “Die kinderen” waarvan de ouders het belang van onderwijs niet inzien. “Die kinderen” die thuis geen ruimte voor zelfontwikkeling of een taalachterstand hebben. Dit zijn maar een paar voorbeelden van de negatieve vorm van communiceren, absoluut zonder kwade zin en waarschijnlijk zonder dat men het zelf in de gaten heeft. Helaas zet je, door deze vorm van communicatie te kiezen, juist de kinderen die je wilt helpen meteen weer apart. Verfrissend was het woord van Iliass El Hadioui, die onderzoek doet naar waargenomen sociale uitsluiting en identificatie met Rotterdam en Nederland onder Rotterdamse scholieren. Hij zei “kinderen kunnen niet altijd het kapitaal dat ze van thuis meekrijgen verzilveren in ons onderwijssysteem”. Daar zit juist de krux. Als we goed luisteren naar de uitspraak van El Hadioui kunnen we makkelijk voorspellen dat als de mensen uit het panel degene zijn die de kar trekken in deze alliantie, degenen die echt moeten veranderen, de kinderen zijn. Kinderen die “niet voldoen” aan het Nederlandse onderwijs toch in het keurslijf laten passen. Oftewel: de vis de boom laten beklimmen. Iets wat zelfs met de 87 miljoen van de Alliantie onmogelijk is. Als El Hadioui wat meer tijd had gekregen en de panelleden wat minder, had hij ons misschien kunnen vertellen hoe we dan beter dit bijzondere kapitaal kunnen benutten en daardoor de focus kunnen leggen op het stimuleren van het zelfvertrouwen van kinderen. Het rapport van de onderwijsinspectie laat duidelijk naar voren komen dat kinderen met lager opgeleide ouders een lager advies krijgen voor het voortgezet onderwijs dan kinderen met een vergelijkbaar IQ en hoogopgeleide ouders. Ten tweede komt naar voren dat er weinig aandacht is op school voor het geven van je mening, vooroordelen tegengaan en oplossingen zoeken bij conflicten en is integratie een voorbeeld van moeilijk bespreekbare thema’s. Naar mijn mening zou de campagne in ieder geval de volgende twee punten moeten adresseren: 1 Er moet gewerkt worden aan vooroordelen van het personeel op scholen, en 2, nog veel belangrijker is misschien wel het werken aan het EQ van zowel het personeel, de leerlingen als studenten. Minister Bussemaker trekt geld uit voor begeleiding bij overgang tussen schoolsoorten en begeleiding van kinderen met laagopgeleide ouders. Zonder extra aandacht op het ontwikkelen van het EQ blijven we echter verzanden in dit soort in halve oplossingen. Oplossingen die wellicht met de beste bedoelingen tot stand komen, maar eigenlijk alleen maar laten zien dat we elkaar niet begrijpen, niet willen anticiperen op verschillen en dus geen kapitaal verzilveren. Wij denken met de Fawaka Ondernemersschool een goed voorbeeld te hebben ontwikkeld voor het ontwikkelen van het EQ en het anticiperen op verschillen. De Ondernemersschool focust op kinderen die moeilijk toegang hebben tot innovatieve educatieve programma’s. Wij willen kinderen op een speelse, creatieve en positieve manier laten ervaren wat duurzaam ondernemen kan zijn. Zo laten we ze zien dat hun handelen impact heeft en dat ze bewuste keuzes kunnen maken, vanuit thema’s toegespitst op de wereld van elke groep kinderen die deelneemt. De leraren zijn rolmodellen met diverse achtergronden die dicht bij de kinderen staan. Zo hopen we een generatie van zelfstandige bewuste wereldburgers te creëren die niet alleen praten over problemen, maar ook er iets aan proberen te doen. En dan over een paar jaar zijn deze kids de panelleden van de Gelijke Kansen Alliantie en zijn we door hen gaan inzien “Verschil mag er zijn én dat kun je maken”. Geschreven door Maaike Gerritsen en Judith de Hont... FWK @ I love SLADoe de groenteboer een lol en je moeder ook! Ik knaag nog liever op een wortel, dan dat ik een patatje naar binnen werk. Nee, grapje. Maar even serieus: ik hou enorm van groenten en ben vooral dol op salades en het liefste in een grote kom. Yummy, I love SLA! Als je net als ik dol bent op salades, dan is een bezoekje aan deze hippe én succesvolle saladebar het meer dan waard. I love SLA is opgericht door Nina, Job en Ida en is ondertussen uitgegroeid tot de succesvolste saladebar van Amsterdam. Naast de vijf vestigingen in Amsterdam is er tevens een vestiging in Utrecht. Zes vestigingen and still counting. Interieur I love SLA (vestiging Zuidas) is mooi aangekleed en heeft een frisse en moderne uitstraling. De ‘sla-balie’ is open, zodat je letterlijk een kijkje in de keuken kunt nemen. De strakke houten tafels in combinatie met het groen van de planten maakt het een knusse, maar gezellige omgeving. Ik zou er zo kunnen wonen 🙂 Meer dan alleen groenvoer Bij I love SLA serveren ze meer dan alleen groenvoer. Naast salades, is er ook keuze uit zelfgemaakte hummus, soepen, smoothies, warme dranken en healthy snacks. Uiteraard (minimaal 90%) biologisch en zoveel mogelijk van Nederlandse bodem. Het is even geleden dat ik er was, maar ik at een overheerlijke salade met mini frittata en quinoavlokken, geroosterde pompoen, salie en geitenbrie. Veldsla, gierst, zoete aardappel, courgette, venkel, radijskiemen, zonnebloem- en pompoenpitten. En een overheerlijke dressing van groene kruiden, spirulina, citroen en olijfolie. Een kom vol LIEFDE! Het was zelfs zoveel dat ik de helft meenam naar huis. In een verantwoorde doggy bag natuurlijk, want duurzaam (en gezond leven) staat bij I love SLA hoog in het vaandel. Tijdens het inpakken van mijn doggy bag kon ik ondertussen even uitbuiken en bijkomen van de vitaminebom die ik net genuttigd had. Ik deed dat met een grote kop thee met verse gember, citroen en kurkuma. Bommetje vol kon ik nog net deze hippe tent uit schuifelen met mijn nieuwe vitamine vriendjes. Diversiteit en duurzaamheid De menukaart van I love SLA verandert regelmatig en biedt een grote diversiteit aan gerechten. Voor een culinaire wereldreis heb je dus echt geen duur ticket nodig; je gaat gewoon langs bij één van de vestigingen van I love SLA. Van overheerlijke Marokkaanse Harrira (linzensoep met kikkererwten), een salade met een Indonesisch tintje: Kip Gado Gado tot aan een goed glas Sauvignon Blanc (Franse witte wijn). Wist je trouwens dat biologische teelt vrij is van chemisch-synthetische middelen en kunstmest? En dat het helemaal niet zo’n gek idee is om een doggy bag te vragen? Voedselverspilling is namelijk zonde van je geld én het eten. Want, en schrik niet, jaarlijks verspilt de horeca zo’n 51.000 ton aan voedsel! Dat zijn zo’n 77 miljoen warme maaltijden (bron). Whuuut! Dus, zoals de Zeeuwen dat zo mooi zeggen:‘ons bin zûnig’. So what the heck?! Neem die doggy bag! Do or don’t? Ik ben erg enthousiast over I love SLA. De vestiging op de Zuidas is letterlijk bij mijn werk om de hoek en een wandeling er naar toe is dan ook echt geen straf (en ook nog eens goed voor de dagelijkse beweging 😉 ). Ondanks dat deze vestiging in het ‘zakendistrict’ ligt van Amsterdam, valt het qua drukte best mee. Het personeel is vriendelijk, denkt graag met je mee en is behulpzaam. Kun je niet kiezen uit de favoriete salades (met liefde samengesteld door het team) van I love SLA? Geen probleem! Je kunt ook je salade zelf samenstellen met een dressing, een graan/zaad/peul, groenten en een topping naar jouw keuze. Top toch? Voor ieder wat wils dus. Ik ben fan! I love SLA is dan ook echt een aanrader. Adres: SLA Zuidas, Claude Debussylaan 35, Amsterdam Site en openingstijden: http:/www./ilovesla.com/ door: Wendy de la Rambelje, Bywen.nl(c)...
